Jest takie miejsce…Mierzyn-Grobla

Mierzyn – Grobla to dziś „przysiółek” Mierzyna. Kilka domostw położnych w pięknym miejscu na granicy gminy Rozprza. W pobliżu jest las, stawy i rzeka Luciąża. Urokliwe miejsce,szczególnie latem. Mało kto wie, iż funkcjonował tam młyn. Właściwie nic po nim nie zostało. Grobla przed wojną należała do majątku Cieszanowice. Nazwa tego miejsca 250 lat temu była zupełnie inna. W najstarszych zapiskach z ksiąg metrykalnych parafii Mierzyn z roku 1754  miejsce to funkcjonowało jako  „Nadrożnik”. Nazwa zapewne pochodzi od położenia  miejsca – przy drodze z Mierzyna do Cieszanowic, dodać należy, że droga ta jest duktem, który powstał w średniowieczu.

Dzisiaj kilkadziesiąt metrów od drogi można zauważyć niewielkie paliki powbijane w dno koryta rzeki. Miejscowi powiadają, że to pozostałości mostu drewnianego.Mam wątpliwości, ich przeznaczenie było chyba inne.

  Nieopodal przy drodze stoi kapliczka, skromna, choć jedna z najstarszych w naszych okolicach. Już w roku 1948 zauważono, iż jest cennym zabytkiem i wpisano ją w rejestr zabytków powiatu piotrkowskiego. Zwrócona ku wschodowi, murowana z cegły, kiedyś kryta gontem, pochodzi z końca XVIII wieku. Długo stała w niej zabytkowa figura Św. Jana Nepomucena. Niestety zniknęła, bo ktoś postanowił sobie ją przywłaszczyć. Jego obecność w tym miejscu nie powinna dziwić. Według tradycji ludowej św. Jan Nepomucen chronił pola i zasiewy przed powodzią, ale również i suszą. Dlatego figury Jana Nepomucena tzw. Nepomuki można spotkać jeszcze dzisiaj przy drogach w sąsiedztwie mostów, rzek, ale również na placach publicznych i kościelnych oraz na skrzyżowaniach dróg. Obecnie wewnątrz kapliczki znajduje się nowsza figurka tego bardzo popularnego świętego w Polsce.

   To piękne miejsce skrywa jeszcze jedną tajemnicę. Tereny nad Luciążą były miejscem, w których osiedlali się pierwsi mieszkańcy tych okolic. Znajdowała się tutaj osada i cmentarzysko kultury przeworskiej, zresztą wpisane w rejestr zabytków jako zabytek nieruchomy. Kultura ta rozwijała się między III w. p.n.e. a V w. n.e. Wśród znalezionych przedmiotów znajdowały się fibule, zapinki, wisiorki, sprzączki, nożyce, igły, ozdoby kościane, osełki, a nawet figurka ptaka z gliny będącego częścią pokrywki garnka. Według dr Jacka Ziętka – archeologa z Muzeum w Piotrkowie Tryb. cmentarzysko użytkowane było około 130 lat, miedzy 130 a 260 r. n.e. Badania stanowisk na Grobli prowadzono od końca lat 60 i przez lata 70-te.

  Warto więc spojrzeć na Groblę nieco inaczej. To miejsce było świadkiem wielu, wielu wydarzeń, choć dzisiaj to tylko parę domów.