O rodzie Święcickich, Macieju i liście od króla Stanisława Poniatowskiego.

Kronikarz heraldyczny Bartosz Paprocki w swoim herbarzu zaliczył do najbardziej znanych rodzin pieczętujących się herbem Jastrzębiec ród Święcickich. Pisał o nim, że był rozrodzony i możny oraz skoligacony ze znakomitymi rodzinami Mazowsza i Wielkopolski. Ród ten posiada wokół Rozprzy okoliczne wsie. W II połowie XVII wieku przedstawiciele tejże rodziny posiadali: Świerczyńsko, Łochyńsko, Straszów i dość często pojawiali się w księgach metrykalnych parafii Rozprza, a w XVIII wieku w parafii Mierzyn, gdyż przedstawiciel tegoż rodu od roku 1713 był właścicielem dóbr Mierzyn.

Maciej Święcicki był synem Felicjana i Anny z Zarembów (c. Tomasza Zaremby). Urodził się w roku 1723 w mierzyńskim dworze i przynajmniej od  roku 1761 nosił tytuł miecznika sieradzkiego, a od lat 70-tych wojskiego sieradzkiego (były to szlacheckie urzędy ziemskie). Oprócz dóbr Mierzyn był właścicielem połowy Cieszanowic i Daniszewic. Skończył swój żywot w roku 1797 w cieszanowickim  dworze, w którym mieszkał przynajmniej od roku 1786. Po śmierci Macieja prawo dziedziczenia jego dóbr nabyła jego jedyna córka – Anna Ewa Święcicka, złączona węzłem małżeńskim od roku 1791 z Julianem Malczewskim- sędzią pokoju powiatu piotrkowskiego.

 Maciej Święcicki lub jego ojciec Felicjan byli budowniczymi dworu modrzewiowego w Mierzynie, który składał się z trzech równych części. W samym środku znajdowała się olbrzymia sień, która ciągnęła się przez całą szerokość domu, a po lewej i prawej stronie sieni znajdowały się izby mieszkalne.

Poniżej przedstawiam list  napisany w roku 1767  przez ostatniego polskiego władcę Stanisława Augusta Poniatowskiego do  Macieja. Ten zachowany dokument archiwalny obecnie znajduje się w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie. (poniżej jego fotokopia)

•