Z dziejów królewskiej wsi Niechcice

Niechcice od XVII wieku aż do końca funkcjonowania I Rzeczpospolitej (1795) leżały tak, jak wszystkie okoliczne miejscowości wokół Rozprzy, w województwie sieradzkim, w powiecie piotrkowskim.Była to, od wieku XVI, obok Lubienia i Łęk Królewskich, wieś należąca do królów polskich. W tym okresie wsie te, jako tzw. królewszczyzny, władcy oddawali często w zastaw lub przekazywali jako darowiznę możnym.  Niechcice jako tenuta dzierżawna przynależała do tenuty radomszczańskiej. Wieś graniczyła z Wilkoszewicami, Gieskami, Białocinem, Sobakowem i Piczkowem.

Na początku XVI wieku składała się z 9 osadników, którzy obrabiali 5,5 łana ziemi. W latach 60-tych XVI wieku Niechcice w dalszym ciągu zamieszkane były przez 9 chłopów obrabiających 9 łanów ziemi. We wsi była karczma oraz „młyn na jedno koło korzecznik”. Chłopi uprawiali pszenicę, owies, jęczmień, proso, tatarkę, siemię konopne – tak, jak pozostali okoliczni chłopi.

Zachował się opis folwarku z tego okresu. Wjeżdżając do niego, po prawej stronie znajdował się dom, czyli dwór z czterema oknami. Obok stał tzw. czarny dom –piekarnia, izba biała, sień i komora. Tuż za nim była kuchnia, a po drugiej stronie stajnia na 30 koni, obora, 2 szopy, 4 chlewy i stodoła. Wszystkie te zabudowania otoczone były parkanem. Prawie sto lat później- ok.1630 r. żyło we wsi 9 chłopów, funkcjonowała karczma i młyn. Wśród nich był kowal i 5 ogrodników. Chłopi odrabiali pańszczyznę wynoszącą 4 dni z łana w ciągu tygodnia. W oborze należącej do folwarku trzymano 11 dojnych krów, jałówki, buhaje, gęsi i 30 świń.

Po potopie szwedzkim, ok 1660 r., mieszkał w Niechcicach tylko jeden chłop – półrolnik. Wokół były puste, nieuprawiane pola, ale w dalszym ciągu pracował mały młyn na jedno koło korzeczne. (koło korzeczne, korzecznik-koło o łopatkach w kształcie skrzynek, które się napełniały wodą).Wieś trzeba było odbudować. Od roku 1660 znamy jej mieszkańców, którzy pomaleńku rozpoczęli ponowne zasiedlenie. Najstarsze księgi metrykalne parafii Rozprza podają, że żył tu Adam i Helena oraz Sebastian Młynarczyk z żoną Agnieszką , Sebastian Maciejczyk i Jan Kaliński. Nieco później pojawiają się we wsi Walenty Duda z żoną Małgorzatą i rodzina Pigułów. Stwierdzić należy, że w parafii Rozprza, była to prawdopodobnie najmniejsza wioseczka, nie mogąca konkurować z Piczkowem czy też Łochyńskiem.

  Kolejny opis folwarku z 1789 mówi, że: „Dworek w tej wsi deskami połową, a drugą snopkami obity, na jednej stronie izba, alkierz i spiżarnia, na drugiej także izba z komorą, z podłogami z tacic”, z 8 oknami i tyluż drzwiami. W obejściu był spichlerz, przy nim obora pod snopkami i stajnia na 4 konie, dalej stodoła, chlewik, stary browar, w którym znajdowała się karczma wymagająca remontu, połączona ze stajnią, pod gontami. o jednej izbie i komorze z 2 oknami.” Upadek państwa polskiego zakończył okres dziejów Niechcic jako wieś królewska.